Το έφτιαξα... δεν μου άρεσε... το διέλυσα... και το ξανάφτιαξα
Ένα πράγμα που μου κόλλαγε άσχημα ήταν το πλάτος, τουλάχιστον ως προς το αισθητικό. Φαινόταν πολύ στενό, οπότε και αναγκάστηκα να του δώσω επιπλέον 9 πόντους. Τώρα δείχνει πιο καλό (τουλάχιστον οπτικά)
Τώρα βρίσκομαι σε ένα άλλο δίλημμα.
Πως να το κάνω να ανοίγει από μπροστά. Να ανοίγει το ξύλο που βρίσκονται τα χειριστήρια το απέρριψα, γιατί είναι μ@λ@κί@. Θέλω να είναι όσο σταθερό γίνεται.
Οπότε μου μένουν δύο επιλογές. Ή να ανοίγει προς τα κάτω το ξύλο που βρίσκεται ο κερματοδέκτης, ή το ξύλο ακριβώς από κάτω.
Στην πρώτη περίπτωση δεν θα φαίνονται οι μεντεσέδες, αλλά θα φαίνονται οι τρύπες από τις κλειδωνιές. Επίσης, το ξύλο των χειριστηρίων δε θα είναι βιδωμένο στο ξύλο του κερματοδέκτη, με αποτέλεσμα να χάνουμε ελαφρώς από σταθερότητα (θα κρατάνε μόνο οι πλαϊνές βίδες)
Στη δεύτερη περίπτωση, δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα σταθερότητας, αλλά και δε θα φαίνονται οι κλειδωνιές. Ωστόσο αναγκαστικά θα φαίνονται οι μεντεσέδες. Βέβαια θα χρειαστείς να σκύψεις για να τους δεις, αλλά θα τους δεις
), όπως κάνουμε στα αυτοκίνητα 
) που ίσως κάποτε να σας τα πω... αλλά προειδοποιώ ότι είναι θέματα καθαρά ηλεκτρονικής φύσης. Αν δεν γνωρίζετε ηλεκτρονικά, ίσως δυσκολευτείτε να καταλάβετε. Για παράδειγμα ένα από τα θετικά είναι ότι έχει έξοδο ανοιχτού συλλέκτη και μπορώ να επιλέξω τη λογική. Δηλαδή αν θα γίνεται high ή low)
Ο Παρθενώνας σε κάτι τέτοια βασίζεται (μαζί με οφθαλμαπάτες), για αυτό και είναι τόσο τέλεια κατασκευή 
