Ήτανε μια φορά μάτια μου, κι ένα καιρό
μια όμορφη κυρά, αρχόντισσα, να σε χαρώ.
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή,
τον κύρη της προσμένει, βράδυ πρωί.
Κι ένα Σάββατο βράδυ καλέ, μια Κυριακή,
τον Ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί:
«Ήλιε μου φώτιζέ τον φεγγάρι μου,
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου»
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ, στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει, καλέ και τους χαλά.
Στον Ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ’ αφήνει έρμη και μοναχή.
Γαλέρα ανοίχτηκε, μάτια μου, με το Βοριά
στη μάχη ρίχτηκε και στον καυγά.
Μέσα σ’ ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν’ ανάβει και φονικό.
Το αφιερώνω μαζί με όλη μου την αγάπη, υπομονή, επιμονή, γέλια, κλάματα, σπασμένα νεύρα κλπ. στην… καταλαβαίνετε ποια!
Ξυλούρης φορέβα!
Δεν καταλάβατε ποια;
hint:"Αν δεν κάνω καμια 50άρα posts σε δυο μέρες και τα νεύρα σας κουρέλια να μη με λένε ....."
Παίζουμε κρεμάλα να δούμε αν θα το μαντέψετε;
